โดย จงรักษ์ กิตติวรการ(ตี่)
ผู้ที่ชื่อชอบดื่มชาจีน “ต้า หง เผา” หรือ “ตั่ว อั่ง เพ้า”ชื่อใดชื่อหนึ่งน่าจะเป็นชื่อชาที่คุ้นหูชื่อหนึ่งหรืออย่างน้อยต้องเคยได้ยินชื่อมาบ้าง ตั่วอั่งเพ้า คือ ชื่อชาสายพันธุ์หนึ่งว่ากันว่าต้นดั่งเดิม ขึ้นอยู่บน ชะง่อนเขาที่ชื่อ เทียนซินเหยียน (天心巖) ในบริเวณเขาอู๋อี้(武夷山) ในมณฑลฮกเกี้ยน ด้วยเหตุที่เขาอู๋อี้เป็นพื้นที่ภูเขาซับซ้อนมีแม่น้ำคดเคี้ยว หน้าผานับร้อย ต้นชามีขึ้นตามผาหิน จึงเรียกชาในบริเวณนี้ว่าเหยียน ฉา (巖茶)หรือภาษาอังกฤษมักเรียกว่า rock tea
ด้วยเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเป็นสุดยอดของชา เป็นราชันแห่งชา ทำให้ผมตามดื่มตามหาความงามจากรสของชาตัวนี้ ต้า หง เผา ที่ไหนมี ใครว่าดีเป็นต้องซื้อหามาชิม สิ่งที่เจอคือ ชาที่แน่น ทึบ แถมมีกลิ่นควันขะมุกขะมัวไม่น่าพิศมัยเท่าใดนัก หลายตัวที่ทดลองซื้อมาเข้าขั้นดื่มไม่ได้ เหมือนโยนอัฐทิ้งน้ำไปเปล่าๆ กาลเวลาผ่านไปๆการตามหาความงามต้าหงเผาเหมือนไล่จับผี
ก่อนที่ความพยายามจะดับมอดผมก็ได้พบต้าหงเผาตัวหนึ่ง มีกลิ่นหอมหวานของอบเชย รสชาติโปร่งเบา แผ่ซ่านราวกับดวงตะวันแจ่มจรัส ต้าหงเผาตัวนี้อาจจะไม่ใช่ต้าหงเผาที่ดีที่สุดในแผ่นดินแต่บุคคลิกของมันได้ฉายให้เห็นความงามของชาที่น่าประทับใจ หากต้าหงเผาคือดวงตะวัน ชาตัวนี้ทำให้ได้เห็นดวงตะวันที่แจ่มชัดเปิดให้ผมสามารถมองเห็นความงามของต้าหงเผาตัวอื่นๆที่ดูเหมือนดวงตะวันในลักษณะอื่นๆเช่น ตะวันแฝงหลังม่านเมฆ ตะวันมองลองเงาไม้ ซึ่งแล้วๆมาผมไม่เคยเห็นว่ามันงามเลย
No comments:
Post a Comment